پیش بینی بهزیستی معنوی بر اساس هوش معنوی و قدرت تاب آوری در دانشجویان

چکیده هدف پژوهش حاضر " پیش بینی بهزیستی معنوی بر اساس هوش معنوی و قدرت تاب آوری در دانشجویان" بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی علوم تحقیقات تهران بوده نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران واحتساب افت آزمودنی 150 نفر ، که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های تاب آوری کونور و دیویدسون(2003)، هوش معنوی عبداله زاده و کشمیری(1378) و بهزیستی معنوی پولوتزین و الیسون (1991). روش آماری: جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد؛ شاخص های آمار استنباطی رگرسیون استاندارد استفاده شده است. یافته ها نشان داد که: هوش معنوی به طور معنا داری در پیش بینی بهزیستی معنوی سهیم است ، اما تاب آوری قادر به پیش بینی بهزیستی معنوی نیست. بین بهزیستی معنوی و هوش معنوی در دانشجویان همبستگی متوسط در جهت مثبت در سطح معناداری 001/0 و بین بهزیستی معنوی و تاب آوری در دانشجویان همبستگی ضعیف در جهت مثبت در سطح معناداری 001/0 و بین هوش معنوی و قدرت تاب آوری در دانشجویان همبستگی متوسط در جهت مثبت در سطح معناداری 001/0 وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: هوش معنوی توان پیش بینی بهزیستی معنوی را داشته و افزایش نمرات بهزیستی معنوی سبب افزایش نمرات هوش معنوی بنابراین به احتمال افزایش نمرات بهزیستی معنوی سبب افزایش نمرات تاب آوری و افزایش نمرات هوش معنوی سبب افزایش نمرات تاب آوری شده است. کلید واژه ها: تاب آوری- هوش معنوی – بهزیستی معنوی